• حجاج بن يوسف ثقفي، حاكم خون آشام عراق، همان قدر كه در تاريخ، به شقاوت و سنگدلي مشهور است و با زيردستان و مردم، خشن و تندخو بود، با بالا دستان خود، مانند خليفه، در نهايت تملق و چاپلوسي رفتار مي كرد.
روايت كرده اند كه حجاج، روزي ،پس از اطلاع از عطسه ي خليفه ي اموي، به عبدالملك مروان ، نامه اي نوشت:
به من خبر رسيده كه اميرالمؤمنين(عبدالملك) در مجلسي عطسه نموده و حاضران به شما(يرحمك الله) گفته اند. فياليتني كنت معهم فافوز فوزا عظيما(اي كاش من در ميان آنان مي بودم و به اين توفيق بزرگ مي رسيدم).
• تملق و چاپلوسي، يكي از صفات ثابت عناصر زبون و ناتوان است كه همواره با نزديك كردن خود به خواص و بزرگان، ضمن ايجاد جايگاه و عنايت ويژه براي خود، اندك اندك، افراد شايسته و آزاده و متقي را از اطراف اين بزرگان دور مي سازند.
در اين زمينه،بعضا اين افراد با استفاده از تعابير خاص، مديران مياني، مسئولان و متوليان امور مردم را شيفته ي خود ساخته و شايسته سالاري را مورد تهديد جدي قرار مي دهند.
اميدواريم مسئولان محترم با شناخت اين افراد اقليت چاپلوس و فرصت طلب در برخي جايگاه ها و طرد آنها، فضا را براي حضور بيشتردلسوزان و صاحبان خرد و انديشه، باز گذارند.
نظرات شما عزیزان:















































